نگارخانه هنری پالازو کاوالی تحت هدایت کلکسیونر معروف، آقای لوکرزیا کاوالی برای نگهداری مجموعه شخصی او ساخته شد. این گالری در سال ۱۹۰۳ بر روی عموم گشوده شد و بانو کاوالی تا زمان درگذشتش یعنی تا سال ۱۹۲۴ به گسترش این مجموعه ادامه داد.
نمایشگاه بینالمللی هنر، این دوره از فعالیت خود را با عنوان "جیغ ونیز" ارائه میدهد که به «هنر مدرن به عنوان بازنمایی رنج روانی دوران پرآشوب ما» اختصاص دارد. انتظار میرود این نمایشگاه رکورد تعداد بازدیدکنندگان را نیز بزند. عموم مردم فرصت بسیار منحصربهفردی خواهند داشت تا تابلوی «جیغ» اثر ادوارد مونک مربوط به سیرکا ۱۸۹۵ (از مجموعهی خصوصی) را ببینند که پیش از این هرگز به نمایش گذاشته نشده است.
بسیاری از مردم، هنر اجرا را با جنجالهای گستردهٔ رسانهای دربارهٔ بودجه دولتی برای هنر، سانسور و با معیارهای شئونات عمومی مرتبط میدانند. به بالکن گالری ما که مشرف به باغ مجسمههای تماشایی است، بیایید تا نوع دیگری از هنر اجرا را تماشا کنید: یک دانشجوی سال سوم هنر که در حال کشیدن پرترهٔ یک گربه است. فقط همین.یک اجرای «میو-نایی» که هرگز آن را فراموش نخواهید کرد.
میلیونها سال شرطیسازی زیستی، ارتباطات خاصی بین رنگها و کلمات ایجاد کرده است. برای مثال، واژه «توقف» چه رنگی است؟ قطعاً قرمز، چون چراغهای راهنمایی را به یاد شما میآورد. واژه «پول» چطور؟ سبز است، مانند دلار آمریکا.\nبه کارگیری نمادگرایی رنگها، اثر هنری شما را بسیار تأثیرگذارتر خواهد کرد و با ایجاد میانبری به قلب مخاطب، احساسات خاصی را برانگیخته و حتی ممکن است رفتاری را تحریک کند. در کارگاهی که توسط آن روبِرتی، مدیر ارشد پالازو کاوالی برگزار میشود، شرکت کنید و یاد بگیرید چگونه با «زبان رنگها» صحبت کنید.
تنها در چند هفتهٔ آینده، هفتمین نمایشگاه بینالمللی معماری به سرپرستی کازویو سجیما در ونیز آغاز خواهد شد. سجیما توضیح داد: «قرن بیست و یکم تازه آغاز شده است. تغییرات بنیادین بسیاری در حال رخ دادن است. در چنین شرایط پرشتابی، آیا معماری میتواند ارزشها و سبک زندگی جدیدی برای زمانه ما تبیین کند؟ امیدوارم این نمایشگاه فرصتی برای تجربهٔ امکانهای چندگانهٔ معماری و همچنین بازنمایی کثرت رویکردهای آن باشد، که هر یک راهی متفاوت برای زندگی هستند».